Precies 13 maanden heeft het geduurd alvorens we het aandurfden om Ferres ergens anders te laten slapen. Mama en papa waren uitgenodigd op een trouwfeest en we vonden de tijd rijp om deze stap te zetten.
We hadden al enkele dagen erover gesproken en alles verliep vlekkeloos. (reisbedje opzetten, uitleg geven, ...) Zelfs toen we in de auto stapten was er geen vuiltje aan de lucht maar dan plots ging Ferres toch huilen.
Papa maakte van zijn hart een steen(tje) en we reden weg. Mama hield het 5 minuten vol en belde om te informeren... Ferres was nog steeds niet te troosten, zelfs na een kwartiertje nog niet.
Papa slaagde er uiteindelijk in om hem duidelijk te maken dat hij één nachtje bij Moeke en Vake zou slapen en dat mama en papa hem de volgende ochtend zouden halen. Het ijsje dat hij van Moeke en Vake gekregen heeft, zal ook wel geholpen hebben...
Uiteindelijk heeft hij het schitterend gedaan en kijkt hij al uit naar de volgende keer...
P.S. : In bijlage Ferres zijn sollicitatie voor de Belgische basketbalploeg !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten