Made in Ethiopia

Na een zenuwslopende check-in waarbij we de buggy niet mochten/konden (slechts 4 stuks bagage en geen 5) meenemen en een relatief ontspannen vlucht waarin we beide veel te weinig geslapen hebben (er was gewoon nauwelijks gelegenheid toe), zijn we om precies 6u30 is Bole Airport-Addis Abebe geland. Eens ingecheckt, hebben we ons even te rusten gelegd …

Om 10u30 was het verzamelen geblazen om naar het Amba weeshuis te gaan. De zenuwen gierden door onze lichamen en eens voor de poort was onze emotionele toestand niet te beschrijven. Toen we binnen stapten, speurden onze ogen naar alle hoeken …

Het eerste kindje dat in ons blikveld kwam was … FERRES ! Het leek alsof hij ons herkende van op het fotoboekje (een relikwie dat hij trouwens niet loslaat!) maar hij hield de boot toch nog even af ! We hebben hem rustig laten wennen en hem met een speeltje gelokt. Dat lukte na enkele minuten wonderwel. Onze Ferres is (was) de oudste van de kinderen in Amba en zijn bijnaam heeft hij volgens de begeleiders niet gestolen … “Naughty boy” of “kleine deugniet !”

Het afscheid in Amba was enigszins hartverscheurend. We gunden hem de tijd om afscheid te nemen van alle medewerkers, verzorgsters, verpleegster, … maar eens de drempel van de poort voorbij kon niets hem troosten! Enkele minuten later waren de grootste tranen voorbij en klampte hij zich vast aan Lydia !We hadden ons op het ergste voorbereid maar alles is eigenlijk heerlijk verlopen.

Eens het Amba uit het visier zijn we gaan eten bij Axum Hotel. Tijdens de maaltijd was onze trots een voorbeeld. De spaghetti, het brood en wat water werden vlot verorberd zonder al te veel morsen. Het resultaat liet niet lang op zich wachten … de eerste volle pamper (als je dat gedoe een pamper kan noemen tenminste) Dus een nieuw pampertje, nieuwe kleertjes inclusief hoedje (waarop hij verzot is).

Ondertussen heeft onze kleine pruts al een middagdutje van bijna een uur erop zitten (zonder morren) Hij heeft 2 uur met blokken (zonder Ben Crabbé) gespeeld soms met risico voor lijf en leden als er weer eens een blokje welgericht een of ondere richting wordt opgesmeten. We begrijpen meteen vanwaar de bijnaam ...

In de avond hebben we samen met Georgette en Peter (adoptielotgenoten) en de heer Vandenbroeck een flesje gekraakt. Tijdens het eten voelden we dat de tijd rijp was om Ferres naar dromenland te sturen ...