De eerste woordjes Nederlands & Ga direct naar de gevangenis ...

Een stroompanne gooide roet in het eten, vandaar dat het verslag van donderdag met vertraging verstuurd werd !Vandaag slaagde Ferres erin om zijn eerste woordjes in het Nederlands te mompelen, hij zegt ons vaak na … Mama, Papa, Huppakee, Kiekeboe, Goed Zo, … Het komt er vrij vlot uit !

Vandaag hebben we een uitstap gemaakt naar de dierentuin. Een paar leeuwen en een paar aapjes maar ook eerder exotische dieren als ganzen en een wit konijn … Ferres vond het allemaal geweldig en stal ook de show bij de plaatselijke bevolking !

Wat betreft eten is hij minder kieskeurig dan zijn papa. Zijn flesjes drinkt hij vlot uit maar ook water vindt vlot de weg naar zijn maagje. Deze middag heeft hij ongeveer een kwart van mijn ravioli carbonara naar binnen gewerkt.

Na het middagmaal trokken we naar het National Museum, aldaar liggen de resten van Lucie (een skelet van 3,2 miljoen jaar oud) en nog wat andere praal uit de Ethiopische geschiedenis. Op de terugweg naar het hotel viel hij op de schoot van Lydia in slaap. Eens aangekomen wilden we hem in het bedje leggen, maar dat was buiten de wil van onze kabouter gerekend. Hij bleef dermate zeuren en uiteindelijk hebben we hem uit zijn bed gehaald en bezig gehouden. Na wat spelen met de blokken, boekjes en de voeten van mama en papa (dit laatste zeker niet letterlijk bedoeld) zijn we wat gaan eten. Daar weerde hij zich tegen Klaas Vaak maar na 36 keer met de buggy van Peter en Georgette te ijsberen, verloor hij de strijd tegen de slaap…

Ferres besliste om er een korte nacht van te maken ! Om 4 uur werd hij wakker (wellicht een droom) en papa offerde 1,5 uur slaap op. Alles probeerde ik uit, hij bleef rustig maar slapen … dat niet ! Na een flesje sliep hij uiteindelijk terug in om 5u30 !Vanochtend hebben we onze zoon dan wel wakker moeten maken.

Om de planning wat correct te laten verlopen zouden we om 9u30 op de ambassade passeren om de paspoorten en bijbehorende visums op te halen. Onze papieren waren in orde maar bij Peter en Georgette werd de foto van Sam geweigerd. Planning naar de botten maar who cares … Terug naar fotograaf, terug naar ambassade … Gelukkig was deze foto wel ok ! Nu hebben Sam en Ferres de broodnodige documenten om Ethiopië te verlaten en den Belgiek binnen te mogen.

Dan trokken we met “Bob Marley” en zijn courriers naar de bergen. Schitterende natuur, een tempel, de orthodoxe kerk, ezeltjes en vrouwen die heel wat sprokkelhout sjouwen…

Op weg naar het restaurant sloeg de angst Lydia om het lijf. Vlak voor we de Amerikaanse ambassade passeerden, maakte ik een foto. Daarop stond een klein stukje van de bovenverdieping van een van de Amerikaanse gebouwen. Er is daar een verbod op het nemen van foto's en de veiligheidsdiensten hadden mijn camera opgemerkt. Ze hielden de taxi staande. Lydia wist even niet waar ze het had… ze dacht wellicht aan de bekende kanskaartje in monopoly. Na onze uitleg, het deleten van de foto en vanzelfsprekend een paspoortcontrole mochten we uiteindelijk beschikken ! De enige winnaar in dit verhaal was de taxichauffeur … die werd per uur betaald!

Als middagmaal verorberden we injira. Dat zijn zuurdesempannekoeken die je met je handen neemt en tussen zo’n stukje klem je dan vlees, groenten of kaas. Ferres heeft zich daar behoorlijk doen gelden, heel wat brood, injira en saus kapte hij naar binnen.Na het eten bezochten we de weverij : een project voor vrouwen die niet meer bij machte zijn om hout te sprokkelen en die men zo een menswaardig alternatief biedt.

Alvorens terug te keren naar het hotel sloten we af met een bezoekje op de plaatselijke Meir. Ik voelde me er niet op mijn gemak, om de haverklap werden we aangeklampt om dingen te kopen : potjes, kannetjes, zelfs tl-buizen … We hebben er wel wat mooie dingen gevonden maar afpingelen bleek moeilijker dan gedacht !